Italië, een land waar men voetbal ademt. Een land waar men het voetbal omhelst en niet meer los kan laten. Overal om je heen valt dit te merken. Elk treinstation vol met borden waar de volgende wedstrijd van een Juventus, AS Roma of Internazionale op staat afgebeeld. De sfeer mag dan volgens sommigen de laatste jaren zijn afgenomen maar dit weerhield mij natuurlijk niet van een groundhop-trip naar het noorden van het pizza land. Een eerder bezoek aan Toscane bracht mij tijdens een vakantie naar het Stadio Artemio Franchi van Fiorentina, dat tot mijn verdriet ontoegankelijk bleek. Nu, een aantal jaren later, hadden de organisatoren van de Serie A tot mijn grote plezier ervoor gezorgd dat het mogelijk zou zijn om vier wedstrijden in vier dagen te kunnen bezoeken. Dit werden er uiteindelijk drie wegens verplichtingen in Nederland, Bologna tegen AC Milan op de dinsdag sloegen we over en dat zonder spijt, die wedstrijd zou eindigen in 0-0.
De wedstrijden die we bezochten zijn Internazionale - Udinese, Sampdoria - Parma en Atalanta Bergamo - Lazio. Alle drie toevallig clubs met blauw in het tenue. Vooraf de hoogste verwachtingen van Atalanta Bergamo wegens het treffen met Lazio en de enorme moeite voor de kaartjes. We trappen deze interessante groundhop-trip af met deel I: Internazionale tegen Udinese.
Circa zo'n vier uur voor de wedstrijd zou beginnen, gingen we op pad vanaf het hotel. Een uur lopen naar het Giuseppe Meazza stadion is vrij pittig maar wel te doen. Onderweg werd er gegeten bij een pittoresk restaurantje en onder het genot van bier een losse hamburger van puur vlees met een handjevol aardappels naar binnen gewerkt. Vervolgens wij de weg opnieuw voortzetten kwam na een tijd het stadion in het zicht maar versperde een gigantisch paardenrace complex ons de weg. Van graffiti lijkt de jeugd in heel Milaan enorm van te houden, vooral op vervallen gebouwen die al jaren leeg lijken te staan zijn compleet volgekladderd. Toen de grote tocht om de racebaan was overwonnen, mengde wij ons in een supporters tentje onder de Internazionale fans. Hier ging een groep supporters al aardig tekeer met liederen, ook al duurde het nog een tijd voor de wedstrijd zou beginnen. Vanuit het tentje hadden we mooi zicht op het stadion, onmisbaar groot. Menig groundhopper heeft het stadion van zowel AC Milan als Internazionale al eens kunnen afvinken en weet van de omvang. Het is een indrukwekkende oogappel van een schitterende stad.
Zelf trekt zo’n kolossaal stadion mij niet zo omdat het vaak afdoet aan de sfeer, te toeristisch is en het vrijwel nooit helemaal vol zit. Dat Juventus jaar in jaar uit er met de hoofdprijs vandoor gaat helpt ook niet mee aan het vullen van het Giuseppe Meazza stadion. De hoeveelheid eet en drinkmogelijkheden om en nabij het stadion leek oneindig. Na een bezoek aan de fanshop werden de trappen beklommen. Een Peroni biertje van 5 euro voor slechts 0,3L verder kwam dan eindelijk het veld onder de ogen. Het veld lag er prima bij en de kou was gelukkig ook te doen. Een mooie sfeeractie van de harde kern ging vooraf aan het fluitsignaal en we konden beginnen. De bovenste ringen waren zoals verwacht leeg gelaten, er waren in totaal zo'n 25.000 lege stoeltjes. Udinese is de tegenstander en heeft een lastig jaar. Het had de hele eerste helft amper iets in te brengen, vooral de aanvallers waren zeer zwak. De Nerazzurri hadden veel de bal maar speelde nonchalant en argeloos.
Virtuoos João Mário en powerhouse Kwadwo Asamoah kwamen het meeste uit de verf van alle Inter mannen en ook Milan Skriniar en Stefan de Vrij hadden het prima op orde in de achterhoede. Flankspelers Matteo Politano en Keita Baldé Diao kregen geen voet aan de grond en verspeelde constant de bal gemakkelijk. Van Mauro Icardi weten we allemaal zijn klasse als goaltjesdief, echter kreeg weinig goede ballen en kon enkel gevaarlijk zijn met een kopballetje naast de doelpalen. Het bekijken van de match moest jammer genoeg om de minuut worden verstoord door verkopers die hun lauwe bier en eten kwijt probeerde te raken zonder geluk, Amerikaanse honkbal taferelen in Noord-Italië.
PSV wist hier van de week gelijk te spelen en kegelde daarmee Inter van de Champions League naar de Europa League. Het leek er niet op dat de veldspelers er erg op gebrand waren zich te herpakken na deze teleurstelling. De tweede helft werd Udinese zelfs sterker! Nederlanders Hidde ter Averst en Bram Nuytink plus de halve Nederlander William Troost-Ekong deden allemaal aardig mee en hielden zich staande zodat Udinese toch een aantal keren kon komen tot gevaarlijke mogelijkheden. De grote man op het veld was Seko Fofana, voor mij de MOTM. De middenvelder was zowel als stofzuiger als spelmaker een beest en je kon de bal heel moeilijk van hem afkrijgen. Zijn kwaliteiten lieten zien waarom de pas 23-jarige Ivoriaan twee jaar geleden nog eigendom van Manchester City was.
Hoe sterk hij ook mocht spelen, hij scheen wel hands te maken in zijn eigen strafschopgebied. De VAR lichtte de scheidsrechter in en die gaf naderhand een penalty. Wie anders dan spits Mauro Icardi mocht dit klusje klaren en hoe. Met een fenomenale Panenka maakt hij de 1-0. Het publiek ging los en er werd opgelucht adem gehaald door de fans, eindelijk een goal tegen het laagstaande Udinese. Hierna kwamen nog enkele kansen maar de slordigheid en onscherpheid hielden de boventoon. Hoewel de slotfase door al de gemiste kansen nog even spannend werd, trok Inter aan het langste eind voor de driepunter. Hierdoor blijft het een klein beetje in het spoor van nummer twee Napoli.
Match rapport
Datum 15-12-2018
Uur 18.00u
Weer 3gr.
Transport Vliegtuig+Trein
Plaats Milaan
Wedstrijd Internazionale - Udinese
Competitie Serie A
Stadion Giuseppe Meazza
Publiek 57.025
Capaciteit 80.018
Sfeer 6.5
Prijs 35,-
Bier 5,- (0,3L)
Uitslag 1-0
Uitblinker(s) Seko Fofana
Wedstrijdverloop
‘76 1-0 Mauro Icardi (P)