Special: In de krotten van Budapest

In de krotten van Budapest trok ik erop uit om op één dag maar liefst twee bekerwedstrijden te bezoeken. Dit zijn de clubs SC Soroksar en Budafoki MTE, beide uitkomend in de 2de divisie van Hongarije. Mijn eerste buitenlandse reis geheel solo, puur voor het avontuur en de groundhop.

Het oorspronkelijke plan Laat ik dit verhaal beginnen met het oorspronkelijke idee. De Hongaarse kampioen MOL Fehérvár, voorheen Videoton en MOL Vidi, zou op 21 november aantreden tegen FC Újpest. Dit zou niet zomaar een wedstrijd zijn maar tevens de opening van het vernieuwde Sóstói stadion. Mol Vidi heeft twee jaar(!) lang haar wedstrijden uit moeten spelen en werd ondanks dit grote gemis alsnog heel knap kampioen van Hongarije het afgelopen voetbaljaar. Iets moeilijk voor te stellen: twee jaar lang geen thuiswedstrijd van je favoriete club kunnen bezoeken, hoe zullen de fans zich hebben gevoeld? Dat is nog niet alles want ook de clubnaam werd veranderd onder luid protest van de fans. Toevallig zou ik vrij zijn van mijn studie en dus ging ik via een behulpzame pagina op zoek naar mensen die mij aan een kaartje konden helpen. Ik, en anderen op de site ook, gingen ervan uit dat de wedstrijd zou uitverkopen. Na zoveel jaar niet thuis spelen zullen de fans vast staan te trappelen om hun club eindelijk weer eens op hun ‘eigen’ plek te mogen aanmoedigen. Een geweldige kerel schoot mij te hulp en had ter plekke bij het stadion een kaartje voor mij gekocht. Ik vol blijdschap direct de vliegtickets boeken, op naar MOL Fehérvár!

Plan in duigen

Na enkele uren kwam ik er vol ongeloof achter dat ik als een blind paard vliegtickets voor de verkeerde data had geboekt. In totale deceptie keek ik of ik het nog zou kunnen annuleren maar nee, dit kon niet. Enorm balen, wat nu? Kijkend op Soccerway of er wellicht heel toevallig op de verkeerd geboekte data toch nog een clubje zou spelen en ja, zo’n tien wedstrijden voor de Magyar Kupa stonden op het programma. Afijn, dacht ik, dan maar twee keer afstevenen naar Hongarije, geen probleem. Nu was het enkel zaak om dit keer wel voor de juiste data te boeken, zodat ik dan toch Mol Vidi kon zien. Tot mijn verbazing waren deze vliegtickets ineens zo duur, en al helemaal in vergelijking, dat ik besloot de thuiswedstrijd van MOL Vidi te laten schieten. Mijn correspondent die het kaartje had geregeld vertelde mij na afloop van de wedstrijd dat het qua spel niet denderend was en aan de foto’s kon ik zien dat het een erg degelijk, bijna saai, stadion is geworden. Wel interessant; de ultra’s van Vidi deden een boycot door direct na de aftrap te vertrekken. Logisch, gezien hoe zij zijn behandelt de afgelopen jaren. De hele wedstrijd hoorde je dus enkel de fans van Újpest zingen. Niet iedereen kon dit pikken en zo werd er een vuurbom gegooid in het vak van de uitfans waarbij de politie moest ingrijpen en er een confrontatie van vijf minuten lang tussen beide partijen. Toen ik dat verhaal hoorde, baalde ik wel dat ik er niet bij kon zijn.

Plan B

Dan maar een plan B samenstellen: het Hongaarse bekervoetbal. Ik had slechts een enkele nacht in Budapest voor ik weer terug vloog en plande daarom mijn schema extra strak om niet één maar twee wedstrijden te kunnen bezoeken. De clubs moesten door de tijdsdruk erg dicht bij elkaar liggen en de uiteindelijke keuze viel op SC Soroksár en Budafoki MTE. Mijn reis ging dus naar twee clubs uit de Merkantil Bank Liga, het tweede niveau van Hongarije. Beide spelend in de buitenwijken van Budapest, in dezelfde districten als de namen van de clubs doen suggereren. Het waren op dat moment de nummer tien en zeventien van het tweede niveau. Aangezien ik de stadions van Ferencvaros, Honved en SC Vasas al eens heb kunnen bewonderen, vond ik het wel prima. Soroksár zou spelen tegen een rivaliserend team genaamd Békéscsaba Előre SE. Een sterke tegenstander dat de derde plek in de competitie had ingenomen. Budafoki zou gaan aantreden tegen niemand minder dan, jawel, de Hongaarse kampioen: Mol Vidi FC! Toch nog zou ik Mol Vidi kunnen aanschouwen ondanks het fiasco met de vliegtickets. Twee clubs die aan het begin van de 20e eeuw zijn ontstaan, oude stadions bezitten en alles in de strijd zullen gooien om verder te komen in de Magyar Kupa; een prijs die zou leidde tot een automatische plaatsing in de Europa League. Ik had er echt wel zin in, op naar het onbekende!

5.00 ‘s ochtends diende ik in Noord-Holland op te staan om mijn vlucht in Eindhoven te halen. Een hele taaie. Dit lukte op het nippertje, als ik vijf minuten later zou zijn aangekomen was de gate namelijk dichtgegaan. De vlucht zelf was prima en op het Hongaarse vliegveld pinde ik direct de landelijke munt, om vervolgens razendsnel een taxi te nemen. Ik wist inmiddels dat je in dit soort landen bijna nergens kan pinnen in stadions. Slechts een uurtje had ik om van het vliegveld naar het Szamosi Mihály Sporttelep stadion van SC Soroksár te komen. De bond had besloten dat het verstandig zou zijn om een bekerwedstrijd om 12:00u te laten beginnen, het moest niet veel gekker worden. Op sommige momenten dacht ik wel: ''waar ben ik mee bezig?'' Begonnen aan de taxirit bleek maar weer eens hoe ondermaats het Oostblok is betreffende het machtig zijn van de Engelse taal. De reusachtige bestuurder kon er helemaal niks van en dat gaf hij ook snel toe. Het was wel een gezellige rit en hij vertelde me wat over het land. Het werd onderhand wel heel duidelijk dat we echt richting de krotten van Budapest gingen. De buurten werden met de minuut armoediger.

Gevangenis?

De typische, kale Oostblokker zette mij af bij het stadion, ook al leek dit er totaal niet op. Ik zag enkel grijze muren met overal prikkeldraad. Heeft hij mij bij een gevangenis gedropt? Het enige wat opviel was een kleine ingang verderop met nog meer kale Oostblokkers. Na enige navraag en gebarentaal werd mij duidelijk dat dit het uitvak van de club betrof en dus moest ik omlopen. Ik kon wel het uitvak ingaan, iets dat in Nederland totaal ondenkbaar is om op de dag zelf bij pakweg Go Ahead Eagles aan te komen en te vragen om een kaartje voor het uitvak. Twee weken eerder maakte ik dit ook al mee bij Bochum, Nederland kan hier zo veel van leren. Inmiddels aan de andere kant kocht ik een kaartje voor omgerekend slechts 3 euro en 89 cent en kreeg een programmaboekje. Na een slappe fouillering, waarbij mijn tas amper werd doorzocht, moest enkel een flesje water dat leeg(!) was, weggegooid worden. Dit terwijl een volle dopper wel mee mocht. Bij binnenkomst werden alle simpele voorspellingen waargemaakt. Alleen maar stokoude mannetjes, een vrijwel leeg stadion en een ijs-ijskoude wind. Ik had nou wel trek in bier, het was nog geen 12.00. Gelukkig was er een mooie tap met 1.50eu voor een halve liter pils. Zo verstandig was dit niet, wel lekker, want die ijskoude wind bleef komen waardoor het bier haast van waterachtig naar ijsachtig sprong. Ondanks de wind was ik wel tevreden, ik stond toch even om kwart voor twaalf in Budapest voor een lekker bekerpotje. En dan ook nog is in een behoorlijk indrukwekkend stadion staan.

Bijzonder stadion Het stadion zelf bleek een verrassing. Op het eerste oog leek het niet zo bijzonder maar dat is het absoluut wel. Het stadion ligt net als die van VVV-Venlo in een kuil. Een enorm laag stadion ten opzichte van de omringende heuvels. Ik snapte niet hoe er dan alsnog zoveel wind kan komen maar goed. Aan één kant was zo’n foeilelijke bol wat op een binnen-trainingscomplex leek, eentje die Jong Ajax en Sleza Wroclaw ook hebben. Ziet er echt niet uit wanneer het een kant van een stadion moet representeren. Hiertegenover was een gebergte met aan de grond ervan staanplaatsen waren. Die waren niet beschikbaar nu want het zat totaal niet vol. Boven de staanplaatsen trof ik een gigantische muur van containers. Als een wakend oog toeziend op de club haar prestaties op het veld. De enige echte tribune waar men plaats op kon nemen paste goed bij het kuil-gebeuren en was gehuld in de geel-zwarte clubkleuren. Tegenover de hoofdtribune waren nog wat staanplaatsen en een klein onopvallend uitvak. Het natuurgras zag er verzorgd uit en de spelers liepen warm. Een klein maar fijn clubgebouw verschool zich achter de hoofdtribune. Ik dacht wellicht is daar de fanshop, ik wilde best wat kopen. Ik liep dus naar binnen langs een beveiliger die niets deed of mij niet zag. In het gebouw trof ik een grote bestuurstafel aan en muren met daarop alle prijzen die SC Soroksár in haar geschiedenis heeft weten te winnen. Dit had alles weg van de bestuurskamer waar men overleg pleegt wanneer nodig. Natuurlijk liet ik deze kans niet liggen om wat foto’s te schieten en na een paar minuten kwam opeens de beveiliger naar binnen. Hij schreeuwde wat woorden en maakte duidelijk dat ik hier echt niet mocht zijn. Prima, ik wist dat niet en vroeg nog rustig naar de fanshop maar tevergeefs, hij bleef volhouden dat hij geen Engels kon.

SC Soroksár - Békéscsaba Előre SE

De wedstrijd stond op het punt van beginnen. Het mooie blijft altijd de supportersgroet die beide teams doen, dit is gebruikelijk in Hongarije en maakte ik eerder dit jaar ook mee tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tussen SC Vasas en MTK Budapest. De wedstrijd ging na de aftrap voorzichtig op en neer. De paarshemden van tegenstander Békéscsaba hadden meer de bal, speelde strakker over naar elkaar en leken meer een idee te hebben waar ze mee bezig waren. Zij bezaten over een bijzonder jonge selectie waarin enkel doelman Ladislav Rybansky en spits Peter Urbin de leeftijd van dertig jaar waren gepasseerd. Wanneer Soroksár de bal veroverde was het die gauw weer kwijt. Vooral de laatste linie van de Paarsen viel qua sterkte op. Er speelde een gozer met erg lange blonde lokken bij de tegenpartij in de verdediging. Hij deed werkelijk alles goed en presteerde weergaloos. Niemand kon hem passeren en het spel verdelen ging hem ook moeiteloos af.

Zelden heb ik een verdediger zo zien uitblinken. Na een enorme zoektocht op het internet dat lang niet zo ingevoerd is betreffende de huidige rugnummers die de club daadwerkelijk draagt.. zou het gaan om Norbert Szélpál. Een centrale verdediger van 22 jaar oud, schrijf die naam op zou ik zeggen. Soroksár gaf echter ook weinig weg en bij hen viel ook een mandekker op qua stijl, Markosz Szpirulisz. Spijkerhard jochie en iemand die vooral als laatste troef zijn mannetje stond. Voor mij waren dit de twee MOTM. Aanvallers vielen enkel op in het onvermogen, er werd niets door hen klaargespeeld. Halverwege de eerste helft kwam er nogal onverwachts een penalty voor de thuisclub. De oudjes om mij heen blij en rustig juichend nadat de bal erin werd geschoten. Oudgediende op het middenveld Gábor Gyömbér maakte de goal.

Reddende engel

Na rust en nog een halve liter Paulaner Hefe-Weizen verder, kabbelde de match op dezelfde manier voort. Falende spitsen en blinde flankspelers stuitend op een sterke verdediging. Vooral de pijlsnelle Sinan Sinanovic van Békéscsaba met rugnummer 77 bleef maar egoïstisch proberen zijn eigen rendement op te halen. Van rivaliteit bij de fans was niet veel te merken, het uitvak met zo’n twintig man was extreem stil en keek rustig de wedstrijd uit. Aan onze kant was er wel één luidruchtige, excentrieke man met een staart in zijn enorme baard en die kon zich over alles opwinden. Niemand ging in zijn buurt staan, wat best komisch was om te zien. Op het veld ging het er soms hard aan toe maar niet meer dan normaal als we Hongaarse standaarden aanhouden. In de 79ste minuut kwam er nog een penalty voor opnieuw Soroksár: wedstrijd beslist door twee penalty’s. Ook deze kans ging erin, dit keer via Adam Albert. Terwijl de wedstrijd mij een tikkeltje ging vervelen raakte ik aan de praat met een vriendelijke man die al aan zijn vierde Coca-Cola zat te nippen. De man was supporter van de thuisclub en vertelde dat ze normaal gesproken beter spel laten zien dan vandaag de dag het geval was.

Minuten verder werd ondanks zijn zwakke Engelse taalgebruik duidelijk dat hij net als ik van plan was hierna de wedstrijd van Budafoki tegen Mol Vidi te bezoeken. Ik had tijdens het Soroksár gebeuren al bijna de volgende match uit mijn hoofd gezet omdat ik toch veel te laat aan zou komen met het openbaar vervoer. Dit zou anderhalf uur duren terwijl ik slechts een klein uurtje de tijd had, met de auto is het echter slechts twintig(!) minuten. Deze man kwam dus als geroepen. Mijn redder in nood, de engel. Hij vond het meerijden gezellig en wilde er absoluut geen geld voor. De wedstrijd was klaar en Soroksár had een puike prestatie geleverd door als middenmoter een kandidaat voor het kampioenschap te verslaan. Na de wedstrijd gingen we direct richting het Budafoki district. Tijdens de rit vertelde hij me over dat Soroksár een warme club is en bijna iedereen elkaar kent. Hij kwam zelf al jaren lang bij de club en was een echte fan. Budafoki tegen MOL Vidi wilde hij meepakken, omdat hij mensen kende die voor Budafoki waren en hij zou ontmoeten. De man zette mij af en ging zijn auto ergens verderop parkeren, hij zou me later binnen wel weer zien.

Promontor Utcai-Stadion Toen hij mij afzette bij het clubgebouw van Budafoki MTE, kocht ik een kaartje. Een beveiliger die eens goed keek of mijn sjaal niet van MOL Vidi was (betrof Pogon Szczecin; dezelfde clubkleuren) verwees hij mij naar een loket. Boven dit enige loket stond ‘’VIP’’. 2,50eu voor een VIP plek? Het zal wel. Ik wilde niet eens VIP zitten maar mij mengen tussen de supporters van Budafoki, besefte ik te laat. Een minuut lang wikken en wegen vertrok ik gewoon met mijn VIP kaartje naar de andere kant van het stadion. Ik mocht naar binnen en na opnieuw een dramatische fouillering kwam een kolossale tribune in zicht. Er scheen een verbouwing te zijn geweest want op internet zag het stadion er heel anders uit. Daar leek de hoofdtribune veel kleiner en zonder dak. De nieuwe tribune past totaal niet bij de andere kanten van het ‘stadion’, door haar grootsheid. Het was bijzonder maar ook vreemd. Aan de twee korte zijden was in principe helemaal niks. Achter de doelen was een stuk gras en dit werd dan weer omhult door een sintelbaan. Een atletiekbaan in het voetbalstadion, niet mijn ding.

Het kleine clubgebouw met de VIP plaatsen was best schattig, het valt alleen een beetje in het niet tegenover de reuze tribune. Hiernaast lagen een stuk of dertig zonnepanelen; onverwachte milieubewustheid in een ogenschijnlijk arm district van Hongarije. Dan het pronkstuk van Budafoki zelf, van de zijkant machtig en imposant. De stoeltjes zaten niet naast elkaar maar met een stenen ruimte ertussen en een betonnen dak dat van de onderkant van hout is. Dit hout ziet er voor geen meter uit, het past absoluut niet bij het beton. Het hout gaf een sauna uiterlijk. De tribune zelf deed mij een klein beetje denken aan die van Pogon Szczecin in Polen, waar ik afgelopen zomer was wezen kijken. Net zo’n dak maar dan niet van hout. Het stadion van Soroksár sprak mij in ieder geval meer aan dan die van Budafoki.

Bekende gezichten Budafoki trad aan tegen de kampioen van Hongarije en die doen dit seizoen opnieuw mee om de titel. Echter zat het stadion maar voor de helft vol en dan schat ik het nog ruim in. Ik had een veel hogere opkomst verwacht. Wellicht komt het door het tijdstip en het feit dat Budafoki aan een dramatisch seizoen bezig is. Mol Vidi had haar team op bijna alle plekken gewijzigd ten opzichte van haar vorige wedstrijd, velen kregen rust van de trainer. Niet gek want Budafoki staat op een zeventiende plaats in de tweede divisie. Het betekende dat ik de oude rot Roland Juhász (ex-Anderlecht) niet kon bewonderen, hij maakte afgelopen weekend de winnende tegen Honvéd. De bekende Bulgaarse dribbelaar Georgi Milanov (ex-CSKA) kwam wel binnen de lijnen in de tweede helft. Wie ook mee deed was Paulo Vinícius Souza dos Santos, kort gezegd Vinicius. Een tot Hongaar genaturaliseerde Braziliaan die al sinds het seizoen 2011/12 bij Mol Vidi zit. Hij mocht dan ook vandaag de aanvoerdersband dragen en dit was te merken gezien zijn felle commando’s. Bij Budafoki was voor mij de enige bekende Attila Filkor. Deze voetballer heeft jaren op jaren onder contract gestaan bij vooral Internazionale en AC Milan en werd altijd verhuurd. Mij kwam hij bekend voor omdat ik elk jaar wel even de selectie's bekijk van zulke grote teams, plus wie er allemaal zijn verhuurd. Ik ging er goed voor zitten, de tweede wedstrijd van de dag ging van start!

Budafoki MTE - Mol Vidi FC

Mol Vidi begon ijzersterk en had vrijwel constant de bal. Het bleef kansen regenen en al in de zesde minuut legde de Fransman Loïc Nego de bal in het netje met een schitterend genomen schot vanuit de lucht. Budafoki kwam amper bij de goal van Mol Vidi en leek een kansloze uitdaging te zijn aangegaan. Doelpuntenmaker Loïc Nego was veruit de beste man op het veld. De man heeft onder contract gestaan bij onder andere AS Roma en Charlton Athletic in het verleden. Zijn dribbels en overzicht waren van grote waarde en Budafoki leek rijp voor de slacht. Vidi maakte de kansen echter niet af en verloor haar scherpte. Vlak voor rust kwam Budafoki eens kijken bij het doel van Vidi en kreeg een corner. Een kerel in het publiek vond het wel mooi geweest met de stilte en begon plots BUDAFOKI te schreeuwen wat anderen ertoe zette hem te volgen. Om nou te zeggen dat het daadwerkelijk hielp gaat wat ver maar toch scoorde Balint Olah vanuit een klutsbal. Het publiek ging los, hier hadden we allemaal op gewacht. Het maakte niet uit hoe, als er maar werd gescoord. Dat we eindelijk konden juichen betekende ook beweging en dat was hard nodig wanneer je zit te klappertanden in de buitenlucht van maximaal twee graden. Zonnebloempitten vlogen door de lucht en raakten het houten sauna dak. Die pitten zat werkelijk iedereen te vreten, vanaf 12.00 tot minimaal 17.00 heb ik mensen vrijwel constant zien bijten en zuigen op zo’n pitje.

Harde kern

In de rust haalde ik voor 1,50eu een halve liter Soproni en daarbij een of ander simpel broodje dat er opzich wel lekker uitzag. Het bleek een gefrituurde vis te zijn dat eigenlijk veel te groot was voor het broodje zelf. Tegen verwachting in bleek het verrukkelijk te zijn en later haalde ik er nog een. Mijn behulpzame chauffeur kwam ik hier opnieuw tegen en we namen weer plaats op de tribune. Hij had circa twintig minuten gemist omdat hij nergens zijn auto kwijt kon. In de tweede helft was er tot mijn verbazing ineens een harde kern van Budafoki aanwezig. Staand op de rechterzijde van de hoofdtribune begonnen ze luid liederen te zingen, waar waren zij de eerste helft? Opnieuw een boycot? Wij hadden geen idee. Het spel werd helaas alsmaar slechter en slechter. Het werd een vermoeiende tweede helft met typisch boerenkoolvoetbal. Het leek er wel op dat Budafoki nog een goaltje zou maken maar in de tachtigste minuut was daar spits Marko Šcepovic. Hij schoot Vidi een ronde verder en zo werd Budafoki uitgeschakeld ondanks een spannend slot. Ik nam afscheid van mijn chauffeur en vertrok de stad in.

Wanneer ik weer eens de tijd heb tijdens het voetbalseizoen, zou ik dit zo weer doen. Een gedenkwaardig en curieus avontuur met veel gebeurtenissen, met redelijk interessante wedstrijden waarbij talenten zich hebben laten gelden. Onthoud de namen van Loïc Nego, Norbert Szélpál en Markosz Szpirulisz!

Wedstrijdrapport 1

Datum 5-12-2018 Uur 12.00u Weer 4gr. Transport Vliegtuig en Taxi Plaats Budapest, Soroksár district Wedstrijd SC Soroksár- Békéscsaba Előre SE Competitie Magyar Kupa (Hongaarse Beker) Stadion Szamosi Mihály Sporttelep Publiek 1.000~ Capaciteit 5.000 Sfeer 4/10 Prijs 3,89eu Bier 1,80 (0,5L) Uitslag 2-0 Uitblinker(s) Norbert Szélpál en Markosz Szpirulisz

Wedstrijdverloop ‘27 Gábor Gyömbér (penalty)

‘79 Adam Albert (penalty)

Wedstrijdrapport 2 Datum 5-12-2018 Uur 15:00 Weer 2gr. Transport Auto Plaats Budapest, Budafoki district Wedstrijd Budafoki MTE - MOL Vidi FC Competitie Magyar Kupa (Hongaarse Beker) Stadion Promontor Utcai-Stadion Publiek 2.000~ Capaciteit 4.000 Sfeer 6/10 Prijs 2,50eu Bier 1,50 (0,5L) Uitslag 1-2 Uitblinker Loïc Nego

Wedstrijdverloop ‘6 Loïc Nego

‘44 Balint Olah

‘80 Marko Scepovics