Het is bijna 18.00u op een mooie zondagmiddag. Nederland zit vol spanning voor de buis en in de ArenA voor Ajax - PSV. Waar ben ik in? In de stad Legnica, voor een wedstrijd op het 2de niveau van Polen: Miedz Legnica tegen Odra Opole. Een keuze die ik zo weer zou maken.
Het plan was eigenlijk om naar Slask Wroclaw tegen kampioen Piast Gliwice te gaan maar helaas werd deze wedstrijd verplaatst naar een dag later en dan zouden we al in het vliegtuig zitten. Kijkend wat er nog meer redelijk in de buurt ligt van Wroclaw, kwamen we uit op Miedz Legnica op dik een uur afstand van ons. Een club die afgelopen seizoen is gedegradeerd uit de hoogste afdeling van Polen ook al eindigde het op de ranglijst als 11de van de 16(!) clubs. Het stadion zag er stijlvol uit op afbeeldingen en dat was al genoeg reden om te besluiten er naartoe te gaan. Verder wist ik niks van de club of wedstrijd en wilde ik mij laten verrassen.
Omdat we het nachtleven van Wroclaw hadden ontdekt lagen we er pas circa 6.00u ‘s ochtends in. Rond 13.00 gingen we voor een ‘’rustig’’ ontbijtje de stad in en zagen een heus protest dat voor de homorechten in Polen was. Honderden mensen verzamelden zich op het plein. Wij bestelden in een terrasje koffie met Chickenwings en hadden goed zicht op wat er zich allemaal afspeelde. Uit het niets kwam er een groepje ‘ultra’s’ die anti-homo waren. In een lijn gingen zij dicht tegenover de rest staan. Het was nu megafoon tegen megafoon, twee tegenpolen tegenover elkaar. Sommigen konden de emoties niet in bedwang houden en het werd bijna matten. Er was bizar veel politie en ME op het plein en die zagen dat wanneer zij niets zouden doen, het verder zou escaleren. De politie gingen voor de ultra’s staan en schreef alle ID’s rustig over. Tien minuten later ging de protestgroep vóór de homorechten in een mars verder de stad in. De ultra’s bleven achter met de politie.
Een rustig ontbijtje werd het dus niet. Eenmaal terug bij het hostel haakte een reisgenoot af wegens ziekte en gingen we dus met z'n tweeën richting de stad Legnica voor de onbekende wedstrijd. Heen en weer met de trein was maar zo’n 8 euro, terwijl je bijna twee uur totaal in de trein zit. De stad Legnica bleek best groot te zijn, het heeft zo’n 100.000 inwoners en bezit zoals vele steden in Polen schitterende architectuur. Omdat er nog tijd genoeg was deden we eerst een biertje bij een Indiase restaurant vlakbij het stadion. Via een groot park kwamen daarna bij het stadion. Het mooie dak maakte direct indruk en het was bijzonder druk. Op elke hoek was slechts één kassa open waardoor er enorme rijen waren. In 30 graden en de brandende zon stonden we zeker een kwartier te wachten met achter ons een skatebaan waar de harde kern zich verzamelden. Iedereen was gigantisch qua bouw, droeg een zonnebril en het was schaars iemand te vinden zonder tattoo’s. Mensen zagen er erg gehavend uit en oogde arm. Ik zag ook meerdere racistische shirts met ''White Power'' erop en dergelijke symboliek. Zelfs een shirt waarbij er een kruis stond door een regenboogvlag. Het was nou niet bepaald prettig wachten daar tussen dit soort mensen...
Eenmaal aan de beurt werd de hele ID kaart weer overschreven en moest er betaalt worden. De ongelofelijke beginnersfout kwam weer aan het licht. Ons cash was zowat helemaal opgeraakt de afgelopen dagen waardoor we enkel nog de pinpas hadden, wat geen optie was bij de stadionkassa's. We snelden terug naar het Indiase restaurant en hadden mazzel dat de eigenaar uiteindelijk ons liet pinnen voor cash, hij maakte duidelijk een uitzondering. Terug rennend stond de wedstrijd op het punt van beginnen. Een schitterende sfeeractie konden we aanschouwen vanaf de zijkant. Mannen met bivakmutsen gingen los, eronder keken kinderen gewoon toe. Ik kon veel zien maar we moesten wéér in dezelfde rij gaan staan voor de entree ticket. Dit keer alweer een kwartier in de brandende zon en om ons heen werd het aantal zwervers en stadion verbannelingen steeds groter. Zwaar afzien.
Eindelijk binnen werd er geen bier werd geschonken: te risicovolle wedstrijd werd ons vertelt. We wisten dat het de eerste wedstrijd van het seizoen zou zijn voor de clubs, echter was hier meer aan de hand. Het uitvak zat ook zeer vol en een opmerkelijk tafereel kwam tot ons besef. 1/3de van het uitvak was bezet door een andere club dan de uitclub! Rivaal Zaglebie Lubin zat in oranje shirts bij de Odra Opole fans. Het leek dus een collab tegen de thuisclub en dat was te horen ook. Beide harde kernen gingen met de stemmen goed los tegen elkaar. De harde kern van Miedz Legnica had een mooi spandoek opgehangen, als hoop voor een directe terugkeer naar het hoogste niveau van Polen: Ekstraklasa Boarding. De club bestaat pas sinds 1971 en kende in 2018 haar eerste promotie naar het hoogste niveau. Nu is het weer terug op het 2de niveau van Polen en de fans verwachten veel.
Het stadion was net zoals de club natuurlijk niet zo oud. De stijl was minimalistisch, strak en modern. De wedstrijd zelf was erg stevig met vele overtredingen over en weer. Miedz Legnica had de overhand in de eerste helft maar leek het Ajax-syndroom onder Frank de Boer te hebben, veel te lang doorgaan en niet schieten. Wanneer er dan wel eens geschoten werd, was het zeer onscherp. Spelers begonnen ook ruzie met de scheidsrechter te maken want die floot inconsequent. Tijdens de rust werd het Ekstraklasa Boarding spandoek vervangen door nieuwe spandoeken. De tweede helft liet een compleet ander beeld zien, Odra Opole liet het kansen regenen en Legnica kwam vaak met geluk weg.
Op een gegeven moment begonnen bepaalde spelers zowel erg positief als negatief op te vallen. Zo was bij Legnica verdediger N. Mijuskovic de absolute ster op het veld, zonder hem zou Legnica hebben verloren. Dit is zo’n speler waarvan ik zou zeggen; die kan zo mee bij een FC Utrecht of FC Groningen. Marcos Garcia Barrenos vond ik ook positief opvallen met dribbels en inzicht, echter ontbrak er wel wat scherpte. De overige spelers op het veld waren matig tot slecht. De Fin P. Forsell was zeer slordig als CAM en invaller S. Mislov was een twee meter lange houthakker van niks. De linkerflank werd bezet door twee spelers uit Estland: A. Pikk en H. Ojamaa. Nog nooit heb ik iemand zo slecht zien spelen als die Ojamaa. Werkelijk alles mislukte en die trainer liet hem gewoon staan. Linksback Pikk bleef echter maar gaan en sprintte 9 van de 10 keer voor niks naar voren omdat zijn medespelers de bal niet teruggaven. Zijn doorzettingsvermogen viel te prijzen maar voor de rest was hij ook zwak aan de bal. Bij Odra Opole viel P. Jasanik op, hij gaf als enige speler op het veld goede voorzetten. De spits van Odra raakte echter geen pepernoot.
Het publiek begon steeds meer te schelden (kurwa) en de harde kernen luider te zingen. Er kwam echter geen goal. Odra Opole leek wel tevreden met een puntje, Legnica allesbehalve. De fans vertrokken gepiekerd, wij voldaan. Wanneer je met 0 verwachtingen naar het 2de niveau van Polen reist. tijdens Ajax - PSV, en dit is wat er allemaal bij is gaan komen kijken.. dan is dit het 100% waard en zou ik het zo weer doen. Deze unieke ervaringen maken een voetbalwedstrijd in het buitenland bezoeken zo leuk en mooi. Was het boerenkoolvoetbal? Ja. Maakt dat uit? Voor mij niet. De sfeer en passie waren abnormaal en daar draait het voor mij om.
Wedstrijdverslag
Datum 27-07-2019
Uur 18:00
Weer 29gr.
Transport Trein Land Polen
Plaats Legnica
Wedstrijd Miedz Legnica - Odra Opole
Competitie Pierwsza Liga (2de niveau)
Stadion White Eagle Stadium
Publiek 5.000~
Capaciteit 6.244
Sfeer 8.5/10
Prijs 5.80eu Ticket Origineel
Bier Niet beschikbaar
Uitslag 0-0
Uitblinker(s) N. Mijuskovic
Wedstrijdverloop -