Het verbluffende Estadio Mestalla van Valencia CF zal niet meer heel lang blijven staan en dus was het de hoogste tijd om deze parel te bezoeken. Een interessante wedstrijd met een bizar einde in combinatie met het overweldigende stadion liet ons versteld staan.
De vleermuizen hebben al jaren plannen om te verhuizen naar het nieuwe ‘Nou Mestalla’. Sinds 2009 ligt de verbouwing stil omdat er geen geld meer was en dus speelt Els Taronges nog steeds haar thuiswedstrijden in Mestalla. Het afgelopen seizoen was een succes. De club eindigde op de ranglijst als vierde en won voor het eerst sinds 2007-08 (onder Ronald Koeman) zeer knap de Copa del Rey tegen FC Barcelona. Dit seizoen wilt Valencia weer vlammen want het viert haar 100-jarige bestaan.
Onze vakantie was allang geboekt en gelukkigerwijs bleek de eerste speelronde van LaLiga in hetzelfde weekend te vallen. Levante had helaas een uitwedstrijd maar Valencia startte wel thuis en niet tegen de minste: Real Sociedad. Omdat Estadio Mestalla zo indrukkend scheen te zijn gingen we al zeer vroeg richting het stadion. Een taxi bracht ons dicht bij de enorme drukte rondom het stadion. De fanshop zat propvol en dus besloten we een dag later shirtjes te kopen van de club, nu wilde we vooral genieten van het stadion. De lange trappen werden beklommen en boven liepen we tegen een trieste bedoeling aan betreft de drink- en eetmogelijkheden. Wat vieze broodjes met ei of ham, cola, water en 0.0 bier was te krijgen. Verder niets. Vergelijk dit met een Legia Warschau en je staat verstelt. Waar je daar haast op Amerikaanse taferelen stuit, is het hier overleven. Het aantal Nederlanders om ons heen viel ook op, meerdere stelletjes en vaders met zoons kwamen we tegen.
De tempel werkelijk binnentreden was een magisch moment. Het is een fantastisch stadion waar je naar kunt blijven kijken. We zagen het zowel leeg als vrijwel uitverkocht omdat we zo vroeg waren. De stijl binnen heb ik het zelden ergens gezien. Je zou niet zeggen dat er slechts 52.469 mensen in kunnen want het lijkt groter dan het is. Het vleermuizen logo dat trots prijkt op de langste tribune maakt het nog extra mooi. In principe zijn er drie ringen maar de onderste ring is erg kort. De asymmetrie vind ik altijd wat hebben en dat is in dit stadion zeker het geval. We zaten links achter het doel maar wel hoog, hierdoor moesten we gaan staan als we het doel aan onze zijde wilde zien. Het uitvak zat op onze tribune en zat gemengd met de thuissupporters, mooi dat dit kan in Spanje. Betreft de ploegen had ik geen voorkeur, ook al heb ik thuis wel twee shirtjes van Real Sociedad (één bedrukt met Finnbogason).
Bij Real Sociedad deden Martin Odegaard en later Alexander Isak mee. Twee creatievelingen die we vorig jaar nog konden bewonderen in de Eredivisie, nu spelend in de subtop van Spanje. Onder de lat van Valencia stond Oranje-doelman Jasper Cillessen, die overkwam van FC Barcelona voor 35 miljoen. Hij is daarmee de 2de duurste aankoop ooit in het honderdjarige bestaan van Valencia. De wedstrijd was enerverend, het ene kwartier was voor Valencia en het andere voor Real Sociedad. Tot veel gevaarlijke kansen kwam het echter niet. Vlak na rust was het dan toch raak. Rechtsback Daniel Wass was doorgebroken op de flank en gaf perfect voor op Kevin Gameiro; Mestalla vierde feest. Langzaam ging dat over naar fluitconcerten. De VAR had zeker zes(!) minuten nodig om te kijken of het geen buitenspel was. De goal telde terecht en de supporters konden nogmaals juichen. Even Richting het einde werd Sociedad steeds sterker en door de VAR en drinkpauzes kwamen er maar liefst 11 minuten bij.
Alles leek koek en ei toen Valencia nogmaals een strafschop kreeg in de 95ste minuut. Kevin Gameiro legde aan en schoot hoog over. Sociedad had nog hoop en gaf alles om nog eens te kunnen scoren. In de 90+10de minuut brak Alexander Isak door de verdediging en wilde schieten. Hij werd zeer hard neergelegd en Sociedad kreeg een vrije trap op een mooie plek vlak bij de 16 meter. Het was de laatste kans voor de club uit het Baskenland. De bal werd geschoten en plots wijst de scheidsrechter naar de stip: penalty. Francis Coquelin scheen hands te hebben gemaakt en ging met een tweede kaart van het veld. Oyarzabal had Cillessen tegenover zich en schoot de penalty koel binnen: 1-1. De uitsupporters gingen tekeer en konden hun geluk niet op. De rest van Mestalla keek verbijsterd naar het veld: hoe kon dit misgaan? Mijn entree in het Spaanse voetbal heb ik in ieder geval beleefd als bijzonder. Volgend jaar weer? Wie weet.
Wedstrijdverslag
Datum 17-08-2019
Uur 19:00
Weer 26gr.
Transport Taxi
Land Spanje
Plaats Valencia
Wedstrijd Valencia - Real Sociedad
Competitie Primera Division
Stadion Estadio de Mestalla
Publiek 41.953
Capaciteit 55.000
Sfeer 7/10
Prijs 32,-
Uitslag 1-1
Uitblinker(s) M. Odegaard
Wedstrijdverloop
‘58 1-0 K. Gameiro
‘90+11 1-1 M. Oyarzabal (P)